Pierwsza wzmianka o miejscowości Strzelce pochodzi z roku 1628, kiedy to lustratorzy zeznali, że posesorem dzierżawy, do której należy wieś Strzelce jest Rafał Leszczyński wojewoda bełzki. W 1765r. dzierżawcą starostwa dubieńskiego, do którego należały dobra strzeleckie, był generał artylerii litewskiej, Eustachy Potocki. Kolejnym dzierżawcą w 1770r, był Adam Chołoniewski, kasztelan buski, a w 1771r. Celestyn Czaplic, podkomorzy łucki. Rząd Królestwa Polskiego w dniu 3 lutego 1834 roku sprzedał dobra strzeleckie Józefowi i Karolinie z Moraczewskich Iżyckim, herbu Bończa. Od Iżyckich nabył je Witold hrabia Poletyło, herbu Trzywdar, w dniu 12 czerwca 1856 roku. 12 sierpnia 1875 roku dobra nabył Józef hrabia Zamoyski i w 1877 roku odsprzedał je Ordynacji Zamojskiej. W skład Ordynacji wchodziły dobra Strzelce do 1936 roku.

Nadleśnictwo Państwowe Strzelce (obecnie Obręb Strzelce) zostało utworzone w roku 1936, w wyniku przejęcia przez Skarb Państwa Nadleśnictwa Strzelce będącego własnością Ordynacji Zamojskiej oraz części lasów państwowych ówczesnego Nadleśnictwa Hrubieszów, w przybliżeniu położonych w granicach obecnego leśnictwa Liski. W roku 1944, na mocy dekretu PKWN z dnia 12.XII.1944r., nadleśnictwo przejęło lasy własności prywatnej, wśród których największy obszar stanowiły lasy majątku Stefankowice, przylegające do południowej części lasów Nadleśnictwa. W roku 1972, w trakcie reorganizacji Lasów Państwowych, z Nadleśnictwa Strzelce i Hrubieszów utworzono Nadleśnictwo Strzelce z obrębami Strzelce i Hrubieszów. W roku 1979 z powodu dostosowania granic obrębów do podziału administracyjnego kraju, nadleśnictwo podzielono na trzy obręby, które w roku 1994 ponownie połączono w obręb Strzelce i Hrubieszów.